Abdijsessies acht en negen staan voor de deur. Zeven liggen er inmiddels achter ons en telkens weer vragen we onze deelnemers ‘wat héb je er nu aan? Aan 48-uur onderdompeling in de vooruitgang?’ Weg van de wereld in een klooster? We vroegen het de ondernemer en de ambtenaar, de docent en het team. En we stelden de vraag aan onszelf. Dit is wat zij en wij zeggen. Door ons samengevat en daarom anoniem.
- De onderwijzer: ‘Mijn leerlingen hebben nog 70 jaar voor de boeg, ik wil hen hoop en perspectief meegeven. Hier kom ik tanken.’
- De journalist: ‘We zijn altijd bezig met het moment. Met wat niet goed gaat. Soms moet je even uitzoomen, het grote plaatje zien. Dat blijkt dus heel wat optimistischer.’
- De ondernemer: ‘De abdijsessies verschaffen je een nieuw en realistisch beeld van de wereld, op grond van data en feiten.’
- De grootouder: ‘Ik maak me zorgen over de toekomst van mijn kleinkinderen. Ook zij zien hun toekomst somber in.. De Abdijsessies helpen om perspectief te zien.’
- De ambtenaar: ‘Even weg uit de problemen en het gedoe van alle dag. Je weer laten optillen in het grote verhaal.’
- Het team (collega’s): ‘Voor ons jaarlijkse uitstapje weer eens wat anders dan kunst, sport of natuur. Hier gaan we nog lang over doorpraten.’
- De marketeer: ‘Klanten benader je met optimisme. Ik wil dat zelf ook voelen.’
- De student: ‘Hoe verder je komt in je opleiding, hoe meer de inhoud versmalt. Ik zoek naar trends, ontwikkelingen, lange termijnperspectieven.’
- De docent: ‘We concentreren ons te veel op problemen, op wat niet goed gaat. Tijdens de abdijsessie leer ik hoe eenzijdig dat perspectief is.’
En dit zeggen wij:
- Ralf Bodelier: ’48 uur onder de monniken of zusters. 48 uur met de altijd scherpe en goedgemutste Felix. 48 uur kennis en ideeën uitdelen. En zelf weer kennis en ideeën opdoen.’
- Mirjam Vossen: ‘Omdat het domweg belangrijk is om mensen een op feiten gebaseerd wereldbeeld voor te schotelen. En omdat we leren van de bijdragen van de deelnemers. Ook wij worden geïnspireerd.’
- Dé Felix Meurders: ‘Het is altijd weer een genot om me te laven aan het optimisme dat Ralf en Mirjam tijdens de abdijsessies weten over te brengen. Een optimisme dat ze ook met feiten kunnen staven. Mijn taak is om ervoor te zorgen dat de deelnemers elkaar wat beter leren kennen en de discussie tussen hen aan te zwengelen. Ik vind het een eer en genoegen om erbij te zijn.’