In het tv-programma Avondgasten (21 oktober 2025) schoof filosoof en schrijver Ralf Bodelier aan bij L1-presentator Maurice de Heus. Ze praatten over zijn lange voettocht van Jeruzalem naar Bouillon, over de CuriCos-Abdijsessies, maar vooral over een onderwerp dat Bodelier na aan het hart ligt: het pleidooi om vaker te kijken naar wat wél goed gaat in de wereld.
Met aanstekelijk enthousiasme vertelt Ralf Bodelier over vooruitgang die we zelden in het nieuws zien — minder moorden, minder CO₂-uitstoot, een steeds hogere levensverwachting. Toch ervaren we de wereld vaak als gevaarlijker en slechter dan ze is. Dat komt, zegt Bodelier, doordat onze blik wordt gestuurd door wat het nieuws wél en juist níet laat zien. “Als er bloed vloeit, komt het op de voorpagina. ‘Goed nieuws is geen nieuws’, zeggen we dan, want goed nieuws is vaak ontzettend saai.”
Om dat te illustreren haalt hij een voorbeeld aan dat hem altijd verbaast: de veiligheid van het vliegverkeer. “Ik geef vaak het voorbeeld van de twee jaren waarin er wereldwijd géén vliegtuig is neergestort: 2017 en 2021. Stel je dat eens voor: bijna vier miljard mensen stappen in een vliegtuig, vier miljard mensen stappen uit, en niemand komt om bij een crash in dat hele jaar. Maar geen enkel medium in Nederland heeft daar iets over geschreven.”
De uitzondering krijgt de aandacht
Hij vervolgt: “En toch, als er in Bangladesh een vliegtuig neerstort met twintig doden, dan is dat voorpaginanieuws. Het komt in het journaal, bij Radio 1, overal. Wat wij als journalisten doen, is ons voortdurend richten op de uitzondering, zelden op de trend. Terwijl die trends vaak veel positiever zijn dan we denken. Als we alleen maar die uitzonderingen zien, krijgen we vanzelf een somber wereldbeeld. En dat is jammer – ook voor ons psychisch welbevinden. Wie optimistischer in het leven staat, voelt zich doorgaans gelukkiger en is productiever.”
Volgens Bodelier ligt daar een structureel probleem in de manier waarop nieuws wordt gemaakt. “Ik vraag op redacties wel eens, bijvoorbeeld bij de Volkskrant of de NOS: ‘waarom heeft zo’n feit geen plek in jullie nieuwsvoorziening? Waarom open je daar het journaal niet mee?’ Dan zeggen ze: ‘Maar hoe doe je dat dan? Dat is zo saai. Een vliegtuig dat opstijgt, door de lucht vliegt en weer landt, levert geen beelden op. Maar een toestel dat crasht, met vuur, vlammen, sirenes, hulpverleners en woordvoerders die zoeken naar de zwarte doos – dát zijn beelden.’ Zo simpel is het vaak: de uitzondering krijgt aandacht, de langlopende trend veel minder.”
