De wereld is vreselijk, de wereld is beter, en hij kan nog heel veel beter. Zo redeneert, in drie stappen, de vooruitgangsdenker. Curicos voelt zich thuis bij deze mensensoort: ondanks het oorlogsgeweld in Oekraïne, de vele rapporten over klimaatverandering en de 750 miljoen mensen die nog steeds in extreme armoede leven. Want de vooruitgangsdenker kijkt terug in de geschiedenis en constateert dat mensen telkens weer problemen oplossen en daarmee de wereld stap voor stap vooruithelpen. Bovendien denkt hij of zij na over een goede toekomst voor iedereen. Hij beseft dat een wereld zonder oorlogen wel degelijk mogelijk is, dat de klimaatverandering kan worden geneutraliseerd en extreme armoede opgelost.
Voorbij het nieuws
Ook heeft de vooruitgangsdenker oog voor thema’s waarover de gemiddelde krantenlezer nooit zal lezen. Voor het alsmaar afnemende aantal klimaatdoden, het gestage verdwijnen van de doodstraf of dalende aantallen slachtoffers van malaria en tuberculose. Ook vandaag stijgt de wereldwijde levensverwachting weer met vijf uur, gaan 54.000 meer kinderen naar school dan gisteren, kregen 330.000 mensen voor het eerst elektriciteit en meer dan 250.000 schoon water. Dag in, dag uit worden 320.000 kinderen ingeënt tegen dramatische kinderziekten.
Neem kindersterfte. De wereld is vreselijk: meer dan 5 miljoen kinderen sterven jaarlijks, waarvan de meesten omdat ze te arm zijn om te leven. De wereld is beter: met hetzelfde percentage stervende kinderen als in het jaar 1800, zouden nu jaarlijks meer dan 60 miljoen kinderen doodgaan. De wereld kan veel beter: waren wereldwijd alle ouders zo rijk als wij, Europeanen, dan stierven nog maar een half miljoen kinderen. En zelfs dát zijn er nog een half miljoen te veel.
Hoop in Oekraïne
Curicos weet het. Je kunt deze vooruitgang niet verrekenen met de tienduizenden doden die nu vallen in Oekraïne. Maar juist in een tijd zo duister als de onze, is het goed om ook het licht niet te vergeten. Om moed en hoop te houden, om niet weg te zinken in cynisme. Afgelopen winter kwam op twitter een filmpje voorbij uit Lviv. Op het stationsplein, gevuld met uitgeputte vluchtelingen, staat een piano. Een jonge vrouw speelt ‘What a Wonderful World’ van Louis Armstrong. Wanneer we willen dat zíj de moed niet opgeven, dan mogen wij het zeker niet doen.